ارزیابی مقاومت نسبی یازده پایه سیب به پوسیدگی طوقه ناشی از قارچ Phytophthora cactorum

  در سال‌های 1384 و 1385 میزان مقاومت نسبی یازده نوع پایه رویشی سیب به بیماری پوسیدگی طوقه ناشی از قارچ Phytophthora cactorum به صورت فاکتوریل با دو فاکتور نوع پایه‌های سیب و سال، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و چهار گیاه در هر واحد آزمایشی بررسی شد. کلیه پایه‌ها به جز مربائی به طریق رویشی تکثیر شدند. پس از تهیه زادمایه قارچ، ارزیابی میزان مقاومت پایه‌های سیب به پوسیدگی طوقه در گلدان‌هائی که خاک آن‌ها به طور مصنوعی آلوده شده بود انجام شد. سه ماه پس از مایه‌زنی، مقاومت پایه‌ها با اندازه‌گیری طول زخم در ناحیه طوقه، مساحت شانکر ایجاد شده، درصد حلقه‌برداری طوقه و میزان مرگ ومیر نهال‌ها ارزیابی شد. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر پایه بر میانگین صفات اندازه‌گیری شده در سطح احتمال 1% معنی‌دار بود. پایه MM106 با میانگین مساحت زخم 72/4 سانتی‌مترمربع، میزان حلقه‌برداری طوقه33/89 درصد، میانگین طول شانکر 28/5 سانتی‌متر و 33/83 درصد مرگ‌ومیر نهال‌ها بالاترین میزان حساسیت را نشان داد. در مقایسه با این پایه، پایه‌های M9 ، آزایش و CK1 تا حد زیادی مقاوم و پایه‌های مربائی و MM111 نیمه حساس بودند. پایه‌های گمی آلماسی و CK2 نیمه مقاوم و پایه‌های B9 ، M27 و M26 تحمل نسبی در برابر قارچ داشتند. اثر متقابل سال و پایه بر صفات مذکور معنی‌دار نبود.